Hi lieve allemaal,
Hoe is het met jullie? We vinden het elke keer weer feest om jullie mailtjes te lezen en op die manier op de hoogte te blijven van waar iedereen zich mee bezig houdt. Zijn weer eens verkast, dit keer zonder al onze bezittingen te hoeven inpakken, een van de grote voordelen van het reizen over water met eigen vervoer. Ons nieuwe uitzicht bestaat uit 2 zeer indrukwekkende boortorenplatforms die voor een onderhoudsbeurt hier in de haven liggen, en de eeuwig imposante Tafelberg natuurlijk. Liggen in the Royal Cape Yacht Club, klinkt chiquer dan het is, ze organiseren wel leuke evenementen in clubverband en ik voel me hier veiliger dan in de vorige haven. Slapen sinds afgelopen vrijdag aan boord, wat fantastisch is, het is echt een waanzinnig huis, vooral als je het vergelijkt met ons kleine zeer eenvoudige onderkomen in Amsterdam waar zelfs een zeer primaire voorziening als gas niet aanwezig was. Terwijl ik hier binnen zit te typen zijn buiten een man of 10 bezig met het oplossen van de problemen die er zijn bij de installatie van de generator (hij was dusdanig geïnstalleerd, dat het stuurwiel niet meer volledig naar weerszijden kon worden gedraaid, niet zo handig). Dat gaat nu al weken zo, v.a. `s ochtends vroeg zijn er werklieden over de vloer om alle techniek te verzorgen aan boord met als doel uiteindelijk totaal onafhankelijk over de wereldzeeën te kunnen uitzwerven. Maar dat eist wel veel geduld en aanpassingsvermogen. Het hele elektriciteitssysteem wat Maarten de laatste jaren als ideaal heeft uitgedacht is voor deze werf totaal nieuw met alle gevolgen van dien, verkeerde onderdelen die besteld zijn of geïnstalleerd, bedrading niet goed aangesloten, spullen die nog vanuit Amerika of Europa moeten komen, de koelkast die ineens uit zichzelf vriezer wordt met als gevolg een blikje cola die ontploft, dingen die op de verkeerde plek geïnstalleerd zijn worden gewoon weer verwijderd, met als gevolg gaatje waar geen gaatje moet zitten en ergens anders zomaar weer nieuw gaatje of liever gezegd gaten boren en dat in een boot! Er gaat vrij veel fout, maar dat hoort er natuurlijk gewoon bij. Geduld, geduld, en veel stof en nog meer stof. Hoe fantastisch het hele avontuur ook is, ik heb mezelf wel meegenomen vanuit de overspannen situatie in Amsterdam het afgelopen jaar vooral, wat ertoe geleid heeft sinds een aantal dagen wat kalmerende pillen te slikken om me een beetje relaxed te voelen in plaats van te willen huilen, schreeuwen en de werklieden van de boot af te willen schieten (gelukkig voor hun is er geen wapen aan boord) Ondertussen proberen we de boot een beetje schoon te maken (ze is net zo wit als The Garden, dus genoeg poetswerk)en in te richten, de helft van de inhoud van de 27 dozen heeft inmiddels een (tijdelijk?) plekje gevonden, leuk om te doen, geeft wat rust in de kop. Iedere dag is er weer wat vooruitgang, en het positieve hieraan is dat we langzaam mee groeien, we leren de boot al aardig kennen, heel anders zou het voelen een kant en klaar product afgeleverd te krijgen. En er zijn momenten, vooral `s avonds als iedereen vertrokken is, dat we met verbazing en trots rondkijken tijdens een simpele maaltijd met een heerlijk glaasje Zuid-Afrikaanse wijn en een muziekje op de achtergrond. Het echt een beetje los komen en vooral loslaten van m`n oude stressy leven zal echter nog wel een tijdje duren. Dit is het voor vandaag, ga nu de dorstige werklieden voorzien van een ijskoud niet bevroren colaatje. Iedereen een ontspannen weekend gewenst en veel liefs van Maarten en Yvonne.