Welkom aan boord
15th Oct 2002 - 6th Nov 2002 Nieuwsbrief 1, Kaapstad Ahoi alle harde-werkers-in-een-koud-en-nat-kikkerland, Een verslag van de eerste paar dagen: Een héél uur voor het vertrek uit Nederland waren we klaar met alle voorbereidingen! 11 Weken toch wel stevig aanpakken om alles geregeld te krijgen. Met veel te veel bagage op schiphol. Per 10 kg Euro 440,- bijbetalen! Geen goed plan. Bagage helemaal reorganiseren zodat de zware zaken naar de handbagage gingen. Uiteindelijk mocht 47,5 kg mee in de buik van de Boeiing. Na een zware controle van Yvonne bij de douane (het zal wel de ontheemde blik in haar ogen zijn geweest), en een aantal taxfree aankopen, vervolgens inchecken bij onze gate. "Nee meneer, deze bagage kan niet mee", zei de dame bij de ingang. Uiteindelijk moeten we de bagage achterlaten, zal als gewone bagage meegaan. We hebben er geen goed gevoel over, er zitten namelijk geen sloten op de stoffen tassen. Gedurende de vlucht naar Zürich en Johannesburg haal ik me allerlei scenario's voor de geest, waarbij de uitkomst steeds dezelfde is: zonder de belangrijke zaken die natuurlijk speciaal als cabin bagage waren geselecteerd, zal onze trip rampzalig beginnen. Als allerlaatste van de volle Boeiing 747 gaan we door de douane in Johannesburg. Dat ging goed, met al onze leeftocht voor negen maanden! Vervolgens naar de bagage banden. Met kloppend hart scan ik de vele tassen en koffers. Eindelijk zie ik iets bekends... ja hoor, de eerste koffer spoelt aan. Een paar minuten later heb ik alle vier de bagage stukken. Alleen is één tas aan de zijkant open.... Een snelle inspectie toont aan dat er in ieder geval twee pakjes sigaretten zijn verdwenen. Maar we hebben geen tijd voor details, onze vlucht was flink vertraagd en we moesten al ingecheckt zijn voor de domestic flight naar Cape Town. Lukt allemaal net op tijd en de bagage wordt niet eens gewogen. Moet bij elkaar toch ongeveer 85 kg zijn! Alleen met laptop, beautycase(!) en één tas rennen we naar het vliegtuig. Tegen tienen in de ochtend landen we in een bewolkt Cape Town. Hier gaat alles vlot en uiteindelijk blijkt dat alle zorgen nodeloos waren. Tegen de geringe vergoeding van 40 sigaretten hebben we ongeveer twee maal zoveel bagage meegekregen! Eerste dag wat gerelaxed en 's avonds heerlijk Japans gegeten in de haven bij het bekende Waterfront. De volgende dag belden we de werf en we hoorden dat de boot al in het water lag!!!!! Wij als een speer naar de werf, waar iemand met ons meeging naar de boot, die vlakbij de plek lag waar we gisteravond hadden gegeten. Een heel speciaal moment om bij haar te komen, waar we zo hard voor gewerkt hebben en zo lang naar uitgekeken hebben. Even het plaatje: aan de voet van de tafelberg, in een zonovergoten haven lag ze te glimmen in het water. Wat een prachtige boot! En zij is nog van ons ook! We vonden het jammer dat ze net twee dagen voordat wij kwamen te water was gelaten. Waren we graag bij geweest. Maar de mensen van de werf hadden haast, er is dit weekend een bootshow in Kaapstad en ze willen haar graag laten zien. De eigenaren van de werf zijn minstens zo gestressed als wij. Wat is dat toch met die eigen bazen? Na de eerste overweldigende momenten waren er helaas ook een aantal constateringen die ons niet helemaal blij maakten. Er zijn vrij veel zaken die afgesproken waren, maar niet of verkeerd zijn uitgevoerd. Verder zijn ze nog zeker twee weken of langer bezig om alles af te maken, veel losse draden. Maar het overheersende gevoel is toch wel dat van een waanzinnige boot. We hebben er de hele middag met z'n tweeën op gezeten en zijn daarna een heerlijke cocktail gaan drinken op een terras die uitkeek op, ja natuurlijk, onze boot. Begin van de avond reden we een stukje verder om wat te gaan eten, maar na een uurtje zaten we alweer op de boot, zonder eten, maar met de (gedimde) binnenverlichting aan. Diep inhaleren we de polyester lucht, zoals we die kennen van nieuwe boten. Maar deze ruikt toch wel heel anders.... Volgende dag weer wat relaxen (ja, ja). ‘s Middag een stukje rond gereden, anders zitten we alleen maar op de boot. Wat is dit gebied toch ongelooflijk mooi. Onze eerste walvissen gezien op ongeveer 75 mtr afstand van de weg langs de zee. Yvon zag ze en we zijn meteen gestopt. In no time was er een hele file en tientallen mensen stonden te kijken, wat tot nog meer stoppende mensen leidde. Op de terugweg natuurlijk toch weer even langs de boot geweest. Ondanks dat er veel moet worden gedaan en alles half is aangekleed of nog in karton verpakt zit, is het een waanzinnige boot. Kan nog nauwelijks bevatten dat zij van ons is, en dat we met haar verre kusten gaan ontdekken. De volgende dagen zijn we eigenlijk alleen bezig met regelen. En jullie maar denken dat ze nu volop genieten en de hele dag cocktaildrinkend ontspannen de wereld inkijken. Sinds aankomst in Kaapstad zijn we steeds heen en weer aan het rennen van de ene afspraak naar de andere, van de ene winkel naar de andere om allerlei zaken te regelen en/of aan te schaffen, van theedoek tot bijboot, en van afdruiprek tot muziekinstallatie, tot nu toe, zoals het een echte Hollander betaamt, zonder tot aankoop over te gaan, het vergelijkend warenonderzoek kost veel tijd. 's Avonds na het uitgebreide diner, wat hier overigens zeer smakelijk en absoluut betaalbaar is, vallen we doodmoe in het zachte bed van onze B&B neer om de volgende ochtend bij het krieken van de dag weer fit aan de slag te kunnen. Aan dit ritueel kan volgende week wel eens een einde komen. Het is de bedoeling a.s. dinsdag te gaan proefvaren met onze!!! boot, als het weer een beetje meezit. De zon is het probleem niet, die schijnt regelmatig volop, maar er staat vaak behoorlijk veel wind, vanuit het zuidoosten, een koude harde wind vanuit Antarctica, wat hier zo'n tweehonderd mijl vandaan ligt. Het schijnt zelfs dat deze wind, naarmate de zomer vordert steeds sterker wordt(!). We zijn al wel in het bezit van een sleutel van de boot, iedere dag even voelen hoe het is of zal zijn, echter op dit ogenblik vooral handig voor het opmeten van dingen i.v.m.de aanschaf van allerlei huishoudelijke artikelen. Volgende week, na de seatrial, wordt de boot dan echt van ons. Dan moeten de 27 dozen met 450kg aan persoonlijke spullen nog ingeklaard worden, aan boord gesleept en uitgepakt, waar moet dat allemaal blijven? Tegenwoordig doet de douane moeilijk, elke 5e doos wordt helemaal uitgepakt en gecontroleerd. Wel lekker om dan eindelijk weer schone andere kleren aan te kunnen trekken, we hadden al onze kleding n.l. al meegestuurd met deze zending, hadden ons totaal niet gerealiseerd dat we niet a la minute de beschikking zouden hebben over onze rechtmatige eigendommen. De spullen staan nu al anderhalve week in de opslag, kunnen er echter niet bij, dus nog maar even wat extra deodorant spuiten. Binnen 48 uur nadat de boot aan ons is overgedragen moeten we het land verlaten i.v.m. het vermijden van de BTW en invoerrechten. Komt hopelijk in de praktijk neer op het zeilen naar een verderopgelegen baai, 60 mijl ten noorden van Kaapstad, 2 dagen en nachten stiekem voor anker, eindelijk een beetje relaxen, en dan weer terug naar Kaapstad om nog het een en ander te installeren en af te handelen. Dit was het voor nu. Wij zijn trouwens in Zuid Afrika mobiel bereikbaar voor b.v. sms, hetgeen soms werkt en goedkoop is. Maarten: +27 72 194 8159 en Yvonne +27 72 4474113. Verder is het heel leuk om e-mail te ontvangen, maar alsjeblieft alleen tekst, geen bijlagen, plaatjes of zware HTML opmaak. Groeten uit een zonnig, maar nog wel koud Zuid Afrika. Yvonne en Maarten
|
| 1348 Words | This page has been read 355 times | View Printable Version |