Welkom aan boord
1st Nov 2002 - 6th Nov 2002 Nieuwsbrief 2, Kaapstad Ahoi allen, Zaterdag 9 november, 5 uur in de ochtend. Ik kan de slaap niet vatten. Maar daar is een goede reden voor, we zitten voor het eerst echt op onze boot en de opwinding daarover houdt me klaar wakker. Wat is het een waanzinnige boot, zoveel ruimte, zoveel luxe. Op dit moment staat de verwarming aan, kan echter ook op koelen worden gezet zodra we in tropische oorden zijn. Voorts hebben we een stereo installatie gekocht waar we buren in een ruime straal mee uit de slaap kunnen houden. Mag pas op vol vermogen als we buiten de territoriale wateren zijn! De eerste zonnestralen breken nu dunnetjes door, maar het was vannacht behoorlijk heftig buiten, veel regen en de inmiddels vertrouwde zware windstoten. Nu ligt de boot echter rustig aan haar landvasten te trekken, terwijl we kalm steeds een beetje heen en weer draaien. Gisteren was een drukke dag. Begon met alle spullen weer inpakken die in onze hotelkamer rondzwierven, tezamen met alle reeds aangeschafte zaken. Auto tjokvol. Eerst maar alles opgeslagen in de bakboord cabin. Ondertussen is er nog een heel team aan boord aan het werk, overal gereedschap, kabels en dozen. Om 11 uur zou de letterman komen om onze boot een naam te geven, maar hij had ineens andere plannen en zou om 3 uur komen. Dan maar onze bestelde stereo opgehaald in de stad, dus nog meer dozen aan boord. Nog even wat geld gewisseld, want het gaat wel erg hard met de centjes. Om 1 uur kwam de vrouw van de gordijnen winkel, voor een offerte om de gordijnen op maat te maken. De meeste mensen in Zuid Afrika zijn zeer vriendelijk, maar deze vrouw... denk niet dat het wat wordt tussen ons. Vervolgens even naar de stad om wat boodschappen te doen, de koelkast moet gevuld worden. Om 3 uur kwamen onze 27 dozen (470 kg) die we 4 weken geleden vanuit Nederland hadden verstuurd. Kon bijna niet geloven dat alle dozen aangekomen zijn en door 3 grote negers aan boord werden gesleept. Op hetzelfde moment kwam ook de letterman, dus moet er tegelijkertijd ook bepaald worden waar de namen worden aangebracht. Ren heen en weer tussen dozen tellen en aangeven dat de letters iets naar rechts en naar boven moeten. Nu is ze toch wel bijna helemaal onze boot: de Sea of Time uit Katwoude! Ze komt wel steeds dieper in het water te liggen, niet verwonderlijk met zoveel lading. De meeste werkers aan boord verdwijnen om een uur of vier, op een technische jongen na. Hij had nog wat werk te doen. Gisteren is hij met een enorme gereedschapkist tussen de wal en ons schip gevallen en belandde in het ijskoude water. Een aantal apparaten werken nog steeds niet omdat de aansluitkabels ergens op 6 meter diepte onder onze boot liggen! Uiteindelijk zijn we om een uur of zeven alleen, samen met al die dozen die in de cockpit staan. Maar twee uurtjes later hebben we die ook opgeslagen en zitten we aan de wijn, terwijl de stereo veel te hard staat. Wat is dit ongelooflijk genieten!!!! Yvonne moet een beetje huilen. We missen jullie wel hoor, zou toch erg leuk zijn om dit samen mee te maken. Dan maar via deze verslagen. Afgelopen woensdag hadden we de eerste seatrials, wat zoiets betekent als kijken of de boot blijft drijven. Het begon al met prachtig weer, lucht strak blauw. De laatste dagen blies de wind onze sokken zowat uit onze schoenen, maar die dag was het rustig. Dus een prachtige dag voor een test. Eerst moesten we nog wachten op een technicus, want zodra de motor werd gestart ging er een alarm af. Maar dat was een uurtje later verholpen. Eindelijk dan de twee motoren aan en zachtjes achteruit om de box te verlaten. Ikzelf nog niet aan het roer, is echt wel een enorme bak, dus zal nog wat moeten oefenen en vooral goed moeten opletten hoe anderen het doen. Maar zodra we de box uit waren greep ik natuurlijk het stuurwiel. Wat een geweldig gevoel, met rustig zoemende motoren gaan we langzaam de haven uit, terwijl een hele bemanning bezig is met de laatste hand aan de zeilen. Zes man varen mee, allen van de masten en zeilenmaker. Binnen werken ook nog twee mensen gewoon door aan de vele details. Langzaam gaat het grootzeil omhoog, om af en toe even te stoppen, zodat mensen bij de mast allerlei dingen kunnen checken. Wat een eind moet dat zeil de hoogte in! Eindelijk staat het grootzeil, kan de genua uit gerold worden en gaan de motoren uit. We zeilen!!!! waanzinnig, stak blauwe lucht, diep blauw water en de Tafelberg op de achtergrond. Kan me bijna niet voorstellen dat we dit echt meemaken... De zeilen staan geweldig en we varen ongeveer 7 knopen. Dat geeft althans de gps aan. De rest van de apparatuur moet nog afgesteld worden, er klopt niets van, tenzij dit schip toch van ene Flying Dutchman is en wij recht tegen de wind in kunnen varen. Al met al wordt het een kort tripje, we gaan een keer overstag, maken een gijpje en koersen alweer terug naar de haven. Maar de officieuze geboorte is een feit. Ook het weer in de box parkeren laat ik over aan een deskundige, het is inmiddels een beetje harder gaan waaien. Alles gaat prima en even later vraag ik me af of het niet gewoon een droom was geweest. Na de seatrial gingen we nog weer wat shoppen (lakens, kussen en nog wat keukengerei), om uiteindelijk met een braai (barbecue) en een flinke pot bier op het terras van de koninklijke jachtclub te eindigen. Elke woensdagavond worden daar wedstrijden gehouden, en even later is het hele terras vol met ongeveer 400 teruggekeerde zeilers. Beste mensen, ik ga stoppen, even mijn kabeltje voor de verbinding tussen deze laptop en mijn mobieltje zoeken, zodat dit bericht jullie weer met de snelheid van het licht bereikt. Liefs aan iedereen van een zeer tevreden schipper en schipperse in spé. M.& Y.
|
| 1054 Words | This page has been read 251 times | View Printable Version |